ORGANISATORIES PLATFORM VAN DE REVOLUTIONAIRE ANARCHISTEN
Inleiding
Het is veelbetekenend dat de anarchistiese beweging zwak blijft en zich in degeschiedenis van de arbeidersstrijd meestal als een faktor van gering belang heeftgemanifesteerd, ondanks de kracht en het onbetwistbaar positieve karakter vanlibertaire ideeën, ondanks de juistheid en integriteit van anarchistiese standpuntenten aanzien van de sociale revolutie, ondanks ook het heidendom en de ontelbareoffers die anarchisten in de strijd voor het revolutionaire anarchisme hebbengebracht. Deze tegenstelling tussen de positieve en onbetwistbare deugdelijkheid vanlibertaire ideeën enerzijds en de miserabele staat van vegetatie waarin deanarchistiese beweging verkeert anderzijds, is te verklaren vanuit een aantaloorzaken waarvan de voornaamste het ontbreken van organisatoriese richtlijnenbetreft.
In vrijwel alle landen ontpopt de anarchistiese beweging zich in lokale organisatiesdie doorgaans tegenstrijdige opvattingen in teorie en praktijk vertolken, zondertastbare perspektieven voor de toekomst of ook maar enige kontinuïteit in destrijdbare aksie. Gewoonlijk gaan zulke groepen dan ook spoedig de mist in. Eendergelijk deplorabele toestand van het revolutionaire anarchisme kan niet anders danels 'chroniese desorganisatie' worden aangemerkt. Deze desorganisatie-ziekte heeftzich als gele koorts in het organisme van de anarchistiese beweging genesteld en erdecennia lang huisgehouden. Dat dit mogelijk is geweest valt ongetwijfeld te verklarenuit bepaalde teoretiese manko's, waarvan met name de onjuiste interpretatie van hetindividualisme-beginsel binnen het anarchisme genoemd kan worden, waar ditbeginsel immers al te vaak verward werd met het ontbreken vanverantwoordelijkheid. De aanhangers van deze interpretatie exploiteren dit beginselvan individualisme in feite voor zichzelf als excuus voor de chaotiese toestand van deanarchistiese beweging, daarbij krampachtig verwijzend naar de zogenaamdonveranderlijke uitgangspunten van het anarchisme en zijn voormannen. Maar de'onveranderlijke' uitgangspunten en de voormannen laten juist het tegengestelde zien:versnippering van krachten werkt ruïneus, terwijl hechte vereniging dynamies is. Ditvereiste voor sociale strijd geldt evenzeer voor klassen als voor organisaties.
Anarchisme is noch een utopie noch een abstrakt filosofies idee. Anarchisme iseen sociale beweging van de werkende massa. Daarom moet het zijn krachtenbundelen in voortdurende agiterende organisatie op basis van de reele enstrategiese eisen van arbeidersstriid. In zich inleiding bij Bakoenin's brochure overde Commune van Pards (editie van 1892) stelt Kropotkin al: ,,Wij zich ervanovertuigd dat de formatie van een anarchistiese organisatie in Rusland wenselijk,zelfs uitermate noodzakelijk is en allerminst afbreuk doet aan de algemenerevolutionaire taak". Ook Bakoenin zelf keerde zich nooit tegen het konsent van eenalgemene anarchistiese organisatie. Zowel zich aspiraties ten aanzien vanorganisaties als zijn activiteiten in de Eerste Internationale geven ons integendeel hetvolste recht hem te beschouwen als een aktief voorstander van juist zo'n organisatie. In het algemeen hebben trouwens vrijwel alle aktieve anarchisten gevochten tegenversnippering en hun hoop gesteld op een anarchistiese beweging die dooreenheid van doel en middelen aaneengesmeed zou zijn Tijdens de russiese revolutie van 1917 werd de behoefte aan een algemeneorganisatie het sterkste gevoeld. Op dat moment vertoonde de libertaire bewegingenorme verdeeldheid en verwarring. Het ontbreken van een algemene organisatiedreef heel wat anarchistiese aktivisten in de bolsjewistiese rijen. Dit ontbreken is ooknu de oorzaak van de passiviteit van vele strijdbare anarchisten die een optimale inzetvan hun krachten - die vaak aanzienlijk zijn - belemmerd zien. We hebben enormebehoefte aan een organisatie die de meerderheid van de betrokkenen in deanarchistiese beweging omvat en een algemene, taktiese en politieke lijn in hetanarchisme brengt die zou moeten dienen als leidraad voor de hele beweging. Hetwordt tijd dat het anarchisme het moeras van de desorganisatie verlaat, een eind maaktaan de eindeloze aarzelingen omtrent de belangrijkste taktiese en teoretiese problemen,resoluut gaat werken aan een duidelijk herkenbaar doel en een georganiseerdekollektieve praktijk tot stand gaat brengen. Maar het is niet genoeg om de absolutenoodzaak van een dergelijke organisatie vast te stellen: we moeten ook de methodevoor haar vorming uitwerken.
Het ,,syntese-konsept", de hereniging van representanten van diverse stromingenbinnen het anarchisme, verwerpen we als teoreties en prakties ongerijmd. Eendergelijke organisatie, die in teoreties en Frakties opzicht uitgesproken heterogeneelementen zou inkorporeren, zou maar een mechaniese verzameling van individuenzijn die stuk voor stuk een andere konsepsie hebben van de anarchistiese problemen.Op het kritieke moment zou zo'n club onvermijdelijk uit elkaar spatten. Ook deanarcho-syndikalistiese metode lost het probleem van anarchistiese organisatie nietafdoende op, door er namelijk geen prioriteit aan te verlenen en zich alleen teinteresseren in infiltratie en de verovering van een krachtige positie in het industriëleproletariaat. Op dit terrein kan evenwel geen werkelijk resultaat worden geboektzonder een algemene anarchistiese organisatie.
Volgens ons is de enige methode die naar de oplossing van het probleem vanalgemene organisatie leidt het verenigen van aktieve anarchistiese strijders op basisvan exakte posities; teoreties, fakties en organisatories op basis van een homogeenprogramma. Het uitwerken van zo'n programma is een van de belangrijkste takendie de sociale strijd van de afgelopen jaren aan anarchisten heeft opgelegd. Het isook deze taak, waaraan de groep russiese anarchisten in ballingschap een groot deelvan haar krachten wijdt.
Het organisatoriese Platform dat wij hier aanbieden geeft de grote lijnen van zo'nprogramma aan. Het zou moeten dienen als de eerste stap naar de vereniging vanlibertaire krachten in een aktief en strijdbaar revolutionair kollektief: de AlgemeneAnarchistiese Bond. Zonder twijfel zullen er lakunes in dit platform blijken te zitten,zoals nu eenmaal alle nieuwe koncepten kinderziektes vertonen. Mogelijk ontbreken bepaalde stellingen, zijn andere ontoereikend uitgewerkt en zijnweer andere te gedetailleerd of zichzelf herhalend. Mogelijk, maar niet van vitaalbelang. Belangrijk is het aangeven van de grondslagen van algemene organisatie;daarin althans bedoelt dit platform te voorzien. Het is aan het uiteindelijke kollektief,de Algemene Anarchistiese Bond, dit alles uit te breiden, de verder noodzakelijkediepgang te verschaffen en er een definitief platform voor de gehele anarchistiesebeweging van te maken.
Ook op een ander punt maken wij ons geen illusies: we voorzien dat representantenvan het zogenaamde individualisme en van het chaotiese anarchisme onsschuimbekkend zullen attaqueren en zullen beschuldigen van aanranding vananarchistiese beginselen. We weten evenwel dat deze individualististiese en chaotieseelementen onder Anarchistiese beginselen" politieke onverschilligheid, verwaarlozingen gebrek aan verantwoordelijkheid verstaan en dat deze faktoren bijna ongeneeslijkescheuringen in onze beweging hebben veroorzaakt. Daartegen vechten wij juist metalle energie en hartstocht die in ons is. Vandaar dat we aanvallen uit dit kamp bijvoorbaat gelaten over ons heen zullen laten gaan. We vestigen onze hoop op anderestrijders, die trouw blijven aan de essentie van het anarchisme, maar de tragedie van deanarchistiese beweging hebben meegemaakt en daaronder gebukt gaan; op die strijdersdie moeizaam naar een uitweg zoeken. En daarnaast vestigen we onze hoop op dejonge anarchisten die, geboren in de adem van de russiese revolutie en dadelijkmiddenin konstruktieve problemen verzeild, vast en zeker de realisatie van positieve enorganisatoriese uitgangspunten in het anarchisme zullen eisen.
Alle over de gehele wereld verspreide anarchistiese organisaties, alsmede allegeïsoleerde anarcho-strijders nodigen wij uit zich te verenigen op basis van ditalgemene organisatotiese platform. Moge dit platform dienen als revolutionaireruggegraat, als trefpunt van de anarchistiese beweging. Moge het de basis vormenvan de algemene Anarchistiese Bond.
Leve de sociale revolutie van alle arbeiders ter wereld!
De Dielo Trouda groep. Parijs, 20 juni 1926