Η
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ
ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ
ΤΗΣ
ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ
ΤΟΜΕΑΣ
Ο
θεμελιώδης
στόχος του
κόσμου της
εργασίας στον
αγώνα είναι η
δημιουργία,
μέσω της
επανάστασης,
μιας ελεύθερης
κομμουνιστικής
κοινωνίας
ισότητας με
βάση την αρχή "από
τον καθένα
σύμφωνα με τις
ικανότητές του
στον καθένα
σύμφωνα με τις
ανάγκες του".
Πάντως,
η κοινωνία αυτή
δεν θα έρθει
από μόνη της,
παρά μόνο με τη
δυναμική της
κοινωνικής
εξέγερσης. Η
πραγματοποίησή
της θα έρθει
μέσω μιας
κοινωνικής
επαναστατικής
διαδικασίας,
περισσότερο ή
λιγότερο
σχεδιασμένης
από τις
οργανωμένες
δυνάμεις της
νικηφόρας
εργασίας σε ένα
καθορισμένο
μονοπάτι.
Είναι
δικό μας
καθήκον να
δείξουμε αυτό
το μονοπάτι από
αυτή τη στιγμή
και να
διατυπώσουμε
τα θετικά,
πραγματικά
προβλήματα που
θα εμφανιστούν
στους εργάτες
από την πρώτη
μέρα της
κοινωνικής
επανάστασης, το
αποτέλεσμα των
οποίων
εξαρτάται και
από τη σωστή
τους λύση.
Είναι
καταφανές, ότι
η οικοδόμηση
μιας νέας
κοινωνίας θα
είναι δυνατή
μόνο μετά τη
νίκη των
εργατών σε
βάρος του
αστικού-καπιταλιστικού
συστήματος και
των
αντιπροσωπευτικών
του θεσμών.
Είναι αδύνατον
να αρχίσουμε
την οικοδόμηση
της νέας
οικονομίας και
των νέων
κοινωνικών
σχέσεων ενόσω η
εξουσία του
Κράτους,
υπεραμυνόμενη
του καθεστώτος
της σκλαβιάς,
δεν έχει
συντριφτεί,
ενόσω οι
εργάτες και οι
αγρότες, ως το
υποκείμενο της
επανάστασης,
δεν έχουν
αναλάβει τη
βιομηχανική
και αγροτική
παραγωγή.
Αναπόφευκτα,
το πρώτιστο
κοινωνικό
επαναστατικό
καθήκον είναι
να συντρίψουμε
το κρατικό
οικοδόμημα του
καπιταλιστικού
συστήματος, να
εκθρονίσουμε
την
μπουρζουαζία
και γενικά όλα
τα προνομιούχα
στοιχεία της
εξουσίας και να
δημιουργήσουμε
μια ευρυχωρία
για τη θέληση
των εργατών που
θα βρίσκονται
υπό εξέγερση,
όπως αυτό
εκφράζεται από
τις
θεμελιώδεις
αρχές της
κοινωνικής
επανάστασης.
Αυτή η
επιθετική και
καταστροφική
όψη της
επανάστασης
μπορεί να μας
εξυπηρετήσει
στο να
καθορίσουμε το
δρόμο για τα
θετικά
καθήκοντα, τα
οποία θα
δημιουργήσουν
τις έννοιες και
τις ουσίες της
κοινωνικής
επανάστασης.
Αυτά
τα καθήκοντα
είναι τα
ακόλουθα:
-
Η
επίλυση σε
ελευθεριακή
κομμουνιστική
βάση των
προβλημάτων
της
βιομηχανικής
παραγωγής της
χώρας.
-
Η
επίλυση, κατά
παρόμοιο
τρόπο, του
αγροτικού
προβλήματος
-
Η
λύση του
προβλήματος
της
κατανάλωσης.
Παραγωγή:
Λαμβάνοντας
υπόψη ότι η
βιομηχανία της
χώρας είναι το
αποτέλεσμα των
προσπαθειών
αρκετών γενεών
εργατών και ότι
τα πολυποίκιλα
τμήματα της
βιομηχανίας
είναι στενά
συνδεδεμένα
μεταξύ τους,
θεωρούμε όλη
την παραγωγή ως
ένα και μόνο
εργαστήριο
παραγωγών, το
οποίο ανήκει
συνολικά σε
όλους μαζί τους
εργάτες, αλλά
σε κανέναν
συγκεκριμένα.
Ο
παραγωγικός
μηχανισμός της
χώρας είναι
παγκόσμιος και
ανήκει στην
παγκόσμια
εργατική τάξη.
Η θέση αυτή
καθορίζει το
χαρακτήρα και
τις μορφές της
νέας παραγωγής.
Θα είναι επίσης
παγκόσμια
κοινή, με την
έννοια ότι τα
προϊόντα αυτά
που παράγονται
από τους
εργάτες θα
ανήκουν σε
όλους. Τα
προϊόντα αυτά,
οποιασδήποτε
κατηγορίας - το
γενικό απόθεμα
για τη φροντίδα
των εργατών ö θα
τα απολαμβάνει
ο καθένας που
συμμετέχει
στην παραγωγή
και ο καθένας
θα λαμβάνει
αυτό που
χρειάζεται σε
ίση βάση.
Το
νέο σύστημα
παραγωγής θα
υποσκελίσει τη
γραφειοκρατία
στο σύνολό της
και την
εκμετάλλευση
σε όλες της τις
μορφές και θα
εγκαταστήσει
στη θέση τους
την αρχή της
αδελφοποιού
συνεργασίας
και της
εργατικής
αλληλεγγύης.
Η
μεσαία τάξη, η
οποία στη
σύγχρονη
καπιταλιστική
κοινωνία
εξασκεί
μεταπρατικές
λειτουργίες, το
εμπόριο κλπ.,
καθώς επίσης
και η
μπουρζουαζία,
πρέπει να
πάρουν μέρος
στο νέο μοντέλο
παραγωγής. υπό
τις ίδιες
συνθήκες όπως
όλοι οι εργάτες.
Εάν όχι, τότε
αυτές οι τάξεις
θέτουν εαυτές
εκτός
κοινωνίας.
Δεν
θα υπάρχουν
αφεντικά ούτε
επιχειρηματίες,
ιδιοκτήτες ή
κρατικοί
ιδιοκτήτες (όπως
συμβαίνει
σήμερα στο
μπολσεβίκικο
κράτος). Η
διαχείριση της
νέας αυτής
παραγωγής θα
περάσει στα
χέρια των
εργατών για
τους εργάτες.
Δηλαδή σε
εργατικά
συμβούλια,
εργοστασιακές
επιτροπές ή
εργατικές
διαχειριστικές
επιτροπές
εργαστηρίων
και
εργοστασίων. Τα
όργανα αυτά θα
διασυνδέονται
σε επίπεδο
Δήμου,
περιφέρειας
και τελικά μιας
γενικής και
ομοσπονδιακής
διαχείρισης
της παραγωγής.
Δημιουργημένα
από το λαό και
πάντα κάτω από
τον έλεγχο και
την επιρροή του,
τα όργανα αυτά
θα
ανανεώνονται
συνεχώς,
πραγματοποιώντας
την ιδέα της
αυτοδιεύθυνσης,
της
πραγματικής
αυτοδιεύθυνσης,
από το λαό και
για το λαό.
Η
ενοποιημένη
παραγωγή, στην
οποία τα μέσα
παραγωγής και
τα παραγόμενα
προϊόντα
ανήκουν σε
όλους, έχοντας
αντικαταστήσει
τη
γραφειοκρατία
με τις αρχές
της
αδελφοποιού
συνεργασίας
και έχοντας
δημιουργήσει
ίσα δικαιώματα
για όλη την
εργασία, η
παραγωγή
διαχειριζόμενη
από τα όργανα
του εργατικού
ελέγχου,
εκλεγμένα από
το λαό,
αποτελεί το
πρώτο πρακτικό
βήμα στο δρόμο
για την
πραγματοποίηση
του
ελευθεριακού
κομμουνισμού.
Κατανάλωση:
Το
πρόβλημα αυτό
θα εμφανιστεί
κατά τη
διάρκεια της
επανάστασης με
δύο τρόπους:
-
Την
αναζήτηση για
παραγωγή και
κατανάλωση.
-
Τη
διανομή τους.
Όσον
αφορά τη
διανομή των
καταναλωτικών
αγαθών, η λύση
εξαρτάται από
την ποσότητα
των διαθέσιμων
προϊόντων και
από τη συμφωνία
όσον αφορά τους
στόχους.
Η
κοινωνική
επανάσταση που
ενδιαφέρεται
για την
ανοικοδόμηση
ολόκληρης της
κοινωνικής
τάξης,
αναλαμβάνει
και την
υποχρέωση να
ικανοποιήσει
τις
αναγκαιότητες
του καθένα στη
ζωή. Η μόνη
εξαίρεση είναι
η ομάδα των μη
εργατών, αυτών
που αρνούνται
να πάρουν μέρος
στη νέα
παραγωγή για
αντεπαναστατικούς
λόγους. Αλλά
γενικά,
εξαιρώντας
αυτή την
κατηγορία
ανθρώπων, η
ικανοποίηση
των αναγκών του
καθένα στο χώρο
της
επανάστασης
είναι
εξασφαλισμένη
από τα γενικά
αποθέματα των
προϊόντων υπό
κατανάλωση. Σε
περίπτωση
ανεπάρκειας
προϊόντων τα
ήδη υπάρχοντα
χωρίζονται
ανάλογα με τη
μεγαλύτερη
ανάγκη, δηλαδή
με
προτεραιότητα
στα παιδιά,
στους
άρρωστους και
στις
εργαζόμενες
οικογένειες.
Ένα
δυσκολότερο
πρόβλημα είναι
αυτό της
οργάνωσης της
βάσης της
κατανάλωσης.
Χωρίς
αμφιβολία, από
την πρώτη μέρα
της
επανάστασης, τα
αγροκτήματα
δεν θα
παράσχουν όλα
τα προϊόντα που
είναι ζωτικά
για τη ζωή του
πληθυσμού. Την
ίδια στιγμή, οι
αγρότες έχουν
μια αφθονία,
την οποία όμως
δεν διαθέτει η
πόλη.
Οι
ελευθεριακοί
κομμουνιστές
δεν έχουν καμία
αμφιβολία όσον
αφορά την
αλληλοβοηθητική
σχέση μεταξύ
της πόλης και
της επαρχίας
και πιστεύουν
ότι η κοινωνική
επανάσταση
μπορεί να είναι
δυνατή μόνο
μέσω μιας
στενής
επαναστατικής
συνεργασίας
ανάμεσα στις
δύο αυτές
κατηγορίες
εργατών.
Για
να
δημιουργηθεί η
συνεργασία
αυτή, η
εργατική τάξη
της πόλης,
έχοντας πάρει
την παραγωγή
στα χέρια της,
πρέπει να
παράσχει
αμέσως τα
αναγκαία στην
επαρχία και να
μοχθήσει ώστε
να προμηθεύσει
τα καθημερινά
προϊόντα, τα
μέσα και τα
εργαλεία για
συλλογική
γεωργία. Ο
βαθμός
αλληλεγγύης
που θα
επιδειχθεί από
τους εργάτες
όσον αφορά τις
ανάγκες των
αγροτών, θα
προκαλέσει από
αυτούς την ίδια
μεταχείριση
ώστε να
προμηθεύσουν
την παραγωγή
της συλλογικής
τους εργασίας
στις πόλεις.
Οι
εργατικές και
αγροτικές
κολλεκτίβες θα
αποτελούν τα
πρωταρχικά
όργανα,
εξασφαλίζοντας
σε πόλεις και
επαρχίες αυτά
που
χρειάζονται σε
τροφή και
οικονομικά
υλικά. Αργότερα,
υπεύθυνες για
πιο σημαντική
και μόνιμη
λειτουργία,
σημαντική για
την προμήθεια
οποιουδήποτε
απαραίτητου
μέσου για
εγγύηση και
αναπτύσσοντας
την οικονομική
και κοινωνική
ζωή των εργατών
και αγροτών, οι
κολλεκτίβες
αυτές θα
μεταμορφωθούν
σε μόνιμα
όργανα
πρόνοιας σε
πόλεις και
επαρχίες.
Η
λύση αυτή στο
πρόβλημα της
φροντίδας
επιτρέπει στο
προλεταριάτο
να
δημιουργήσει
μια μόνιμη βάση
πρόνοιας, η
οποία θα έχει
ευνοϊκό και
αποφασιστικό
αποτέλεσμα
στην έκβαση
όλες της νέας
παραγωγής.
Η
γη:
Όσον
αφορά την
επίλυση του
αγροτικού
ζητήματος
θεωρούμε ότι οι
πρωταρχικές
επαναστατικές
και
δημιουργικές
δυνάμεις είναι
οι εργαζόμενοι
αγρότες - οι
οποίοι δεν
εκμεταλλεύονται
την εργασία των
άλλων - και οι
μισθωτοί
προλετάριοι ης
επαρχίας. Το
καθήκον τους θα
είναι να
εκπληρώσουν
την αναδιανομή
της γης στην
κατεύθυνση της
δημιουργίας
της χρήσης και
της
εκμετάλλευσή
της πάνω σε
κομμουνιστικές
αρχές.
Όπως
και στη
βιομηχανία,
έτσι και η γη,
εκμεταλλευόμενη
και
καλλιεργούμενη
από διαδοχικές
γενιές
εργαζομένων,
είναι το προϊόν
της συλλογικής
τους εργασίας.
Ανήκει επίσης
σε όλο τον
εργαζόμενο
κόσμο και σε
κανέναν
συγκεκριμένα
και όσο
περισσότερο
είναι
αναπαλλοτρίωτη
και κοινή
ιδιοκτησία των
εργαζομένων, η
γη δεν μπορεί
ούτε να
αγοραστεί ξανά
ούτε να
πουληθεί ούτε
και να
ενοικιαστεί
και γιâ αυτό δεν
μπορεί να είναι
μέσο
εκμετάλλευσης
της εργασίας
των άλλων.
Η
γη επίσης
αποτελεί ένα
είδος λαϊκού
και κοινωνικού
εργαστηρίου,
όπου ο κόσμος
παράγει από
κοινού τα μέσα
για να ζήσει.
Αλλά αποτελεί
επίσης και το
είδος του
εργαστηρίου
εκείνου όπου
κάθε
εργαζόμενος εξ
αιτίας
σταθερών
ιστορικών
συνθηκών έχει
συνηθίσει να
εκτελεί την
εργασία αυτή
μόνος,
ανεξάρτητα από
άλλους
παραγωγούς. Ενώ
στη βιομηχανία
η συλλογική
μέθοδος
εργασίας είναι
απαραίτητη και
ο μόνος δυνατός
τρόπος στην
εποχή μας, η
πλειοψηφία των
αγροτών
καλλιεργεί τη
γη με δική του
ευθύνη.
Συνεπώς,
όταν η γη και τα
μέσα
εκμετάλλευσής
της αποκτηθούν
από τους
αγρότες με
καμία
πιθανότητα
πώλησης ή
ενοικίασής
τους, το ζήτημα
των μορφών της
χρήσης και των
μεθόδων
εκμετάλλευσής
της (κοινοτική
ή οικογενειακή)
δεν θα βρει
αμέσως μια
ολοκληρωτική
και οριστική
λύση, όπως στο
βιομηχανικό
τομέα. Αρχικά,
μάλλον και οι
δύο αυτές
μέθοδοι θα
βρίσκονται σε
χρήση.
Επαναστάτες
αγρότες θα
είναι αυτοί οι
οποίοι θα
δημιουργήσουν
από μόνοι τους
την οριστική
περίοδο
εκμετάλλευσης
και χρήσης της
γης. Δεν θα
είναι δυνατή
καμία
εξωτερική
πίεση στο
ζήτημα αυτό.
Πάντως,
από τη στιγμή
που θεωρούμε
ότι μόνο μια
κομμουνιστική
κοινωνία, στο
όνομα της
οποίας θα
γίνουν τα πάντα
μετά την
κοινωνική
επανάσταση,
καθιστά
δυνατόν για
τους
εργαζομένους
το να ξεφύγουν
από τη σκλαβιά
και την
εκμετάλλευση
και τους
παρέχει
ολοκληρωτική
ελευθερία και
ισότητα, από τη
στιγμή που οι
αγρότες
αποτελούν την
τεράστια
πλειοψηφία του
λαού (σχεδόν 85%
στη Ρωσία) και
συνεπώς το
αγροτικό
καθεστώς το
οποίο
δημιουργούν θα
είναι
αποφασιστικός
παράγοντας για
την τύχη της
επανάστασης,
από τη στιγμή
τέλος, που μια
ιδιωτική
οικονομία στη
γεωργία οδηγεί
- όπως και στην
ιδιωτική
βιομηχανία και
στο εμπόριο -
στη συσσώρευση,
στην ιδιωτική
ιδιοκτησία και
στην επαναφορά
του κεφαλαίου,
είναι
υποχρέωσή μας
να κάνουμε
οτιδήποτε
δυνατόν, όπως
κάνουμε και
τώρα, ώστε να
διευκολύνουμε
την επίλυση του
αγροτικού
ζητήματος με
ένα συλλογικό
τρόπο.
Γιâ
αυτό θα πρέπει
να επιδοθούμε
σε μια εντατική
προπαγάνδα
ανάμεσα στους
αγρότες υπέρ
της συλλογικής
αγροτικής
οικονομίας.
Η
ίδρυση ενός
ειδικευμένου
ελευθεριακού
αγροτικού
συνδικάτου (ή
ένωσης) θα
διευκόλυνε
αφάνταστα αυτό
το καθήκον.
Με
βάση αυτή την
εκτίμηση, η
τεχνική
πρόοδος θα
είναι
τεράστιας
σπουδαιότητας,
διευκολύνοντας
την εξέλιξη της
γεωργίας και
ακόμα την
πραγματοποίηση
του
κομμουνισμού
στις πόλεις και
πάνω απâ όλα στη
βιομηχανία. Εάν
στις σχέσεις
τους με τους
αγρότες οι
βιομηχανικοί
εργάτες
δράσουν όχι
ατομικά ή σε
ανταγωνιστικές
ομάδες, αλλά ως
μια μεγάλη
κομμουνιστική
συλλογικότητα,
αγκαλιάζοντας
όλους τους
κλάδους της
βιομηχανίας,
εάν επιπλέον
αυτοί έχουν το
μυαλό τους στις
ζωτικές
ανάγκες της
επαρχίας και
εάν την ίδια
στιγμή
προμηθεύουν
κάθε χωριό με
προϊόντα
καθημερινής
χρήσης,
εργαλεία και
μηχανές για
συλλογική
καλλιέργεια
της γης, τότε
αυτό θα
παρακινήσει
τους αγρότες
προς τον
κομμουνισμό
στη γεωργία.
Η
υπεράσπιση της
επανάστασης:
Το
ζήτημα της
υπεράσπισης
της
επανάστασης
είναι επίσης
συνδεδεμένο με
το ζήτημα της "πρώτης
μέρας" της.
Βασικά, τo
δυναμικότερο
μέσο για την
υπεράσπιση της
επανάστασης
είναι η ευτυχής
και επιτυχής
επίλυση των
θετικών της
προβλημάτων,
δηλαδή της
παραγωγής, της
κατανάλωσης
και της γης. Από
τη στιγμή που
τα προβλήματα
αυτά έχουν
επιλυθεί σωστά
κανείς
αντεπαναστάτης
δεν θα είναι
ικανός να
σταματήσει ή να
διαταράξει την
ισορροπία της
ελεύθερης
κοινωνίας των
εργατών. Παρόλα
αυτά όμως, οι
εργάτες θα
πρέπει να
υποστηρίξουν
μια σκληρή πάλη
ενάντια στους
εχθρούς της
επανάστασης
για να τη
διατηρήσουν.
Η
κοινωνική
επανάσταση, η
οποία απειλεί
τους
προνομιούχους
και τις μη
εργαζόμενες
τάξεις της
κοινωνίας, θα
προκαλέσει
αναπόφευκτα
μια αγωνιώδη
αντίσταση εκ
μέρους αυτών
των τάξεων, η
οποία θα πάρει
τη μορφή ενός
άγριου
εμφυλίου
πολέμου. Και,
όπως δείχνει η
ρωσική
εμπειρία, ένας
τέτοιος
εμφύλιος
πόλεμος δεν θα
διαρκέσει
μερικούς μήνες,
αλλά αρκετά
χρόνια.
Πάντως,
κατά τα πρώτα
βήματα των
εργαζομένων
στην αρχή της
επανάστασης, οι
κυρίαρχες
τάξεις θα
διαθέτουν μια
τεράστια
ικανότητα
αντίστασης για
αρκετό καιρό.
Για αρκετά
χρόνια θα
παρεμβάλουν
διάφορα
εμπόδια στην
επανάσταση,
προσπαθώντας
να
επανακτήσουν
την εξουσία και
τα προνόμια που
απολάμβαναν.
Ένας
μεγάλος
στρατός,
στρατιωτική
τεχνική και
κεφάλαια θα
ριχτούν επίσης
ενάντια στη
νικηφόρα
εργατική τάξη.
Στην
κατεύθυνση της
διατήρησης των
κατακτήσεων
της
επανάστασης, οι
εργαζόμενοι θα
πρέπει να
δημιουργήσουν
όργανα
υπεράσπισής
της, ώστε να
εναντιωθούν
στα
αντιδραστικά
εμπόδια με μια
μάχιμη δύναμη,
ανταποκρινόμενη
στο μέγεθος
αυτού του
καθήκοντος.
Στις πρώτες
μέρες της
επανάστασης
αυτή η μάχιμη
δύναμη θα
δημιουργηθεί
από τους
οπλισμένους
εργάτες και
αγρότες. Αλλά η
αυθόρμητηÊ
αυτή
οπλισμένη
δύναμη θα είναι
άξια ύπαρξης
μόνο κατά τις
πρώτες μέρες,
πριν κορυφωθεί
ο εμφύλιος
πόλεμος και οι
ανταγωνιζόμενες
τάξεις
δημιουργήσουν
κανονικές
στρατιωτικές
δυνάμεις.
Η
κρισιμότερη
στιγμή της
κοινωνικής
επανάστασης
δεν είναι αυτή
της καταστολής
της Εξουσίας,
αλλά αυτή που
ακολουθεί, όταν
δηλαδή οι
δυνάμεις του
ηττημένου
καθεστώτος
αρχίσουν τη
γενική
αντεπίθεση
ενάντια στους
εργαζομένους
και όταν πρέπει
να
υπερασπιστεί η
επανάσταση. Ο
αληθινός
χαρακτήρας
αυτής της
αντεπίθεσης,
ακριβώς ως η
τεχνική και η
ανάπτυξη του
εμφυλίου
πολέμου, θα
υποχρεώσει
τους
εργαζόμενους
να
δημιουργήσουν
αποφασισμένα
επαναστατικά
στρατιωτικά
σώματα. Οι
ουσιαστικές
και
θεμελιώδεις
αρχές αυτών των
σωμάτων πρέπει
να
αποφασίζονται
προκαταβολικά.
Αρνούμενοι την
κρατική και
εξουσιαστική
μέθοδο
διακυβέρνησης,
αρνούμαστε
επίσης και την
κρατική μέθοδο
οργάνωσης των
στρατιωτικών
δυνάμεων των
εργαζόμενων,
δηλαδή, τις
αρχές ενός
κρατικού
στρατού
βασισμένου
στην
υποχρεωτική
στρατιωτική
θητεία.
Συνεπείς με τις
θεμελιώδεις
θέσεις του
ελευθεριακού
κομμουνισμού, η
αρχή της
εθελοντικής
υπηρεσίας
πρέπει να
αποτελεί για
μας τη βάση του
στρατιωτικού
σχηματισμού
των
εργαζομένων. Τα
αποσπάσματα
των
εξεγερμένων
ανταρτών
εργατών και
αγροτών, τα
οποία
καθοδήγησαν τη
στρατιωτική
δράση στη
ρωσική
επανάσταση,
αποτελούν το
παράδειγμα
τέτοιων
μηχανισμών.
Πάντως,
η "εθελοντική
υπηρεσία" και
δράση αυτών των
ανταρτών δεν
πρέπει να
ειδωθούν με τη
στενή σημασία
της λέξης,
δηλαδή ως ο
αγώνας των
εργατικών και
αγροτικών
αποσπασμάτων
ενάντια τον
τοπικό εχθρό,
ασυντόνιστων
από ένα γενικό
σχέδιο
επιχειρήσεων
και δρώντας το
καθένα με τη
δική του ευθύνη
και ρίσκο. Η
δράση και οι
τακτικές των
ανταρτών κατά
την περίοδο της
ολοκληρωτικής
τους εξέλιξης
πρέπει να
καθοδηγείται
από μια κοινή
επαναστατική
στρατηγική.
Όπως
συμβαίνει με
όλους τους
πολέμους, ο
εμφύλιος
πόλεμος δεν
μπορεί να
διεξαχθεί από
τους
εργαζόμενους
με επιτυχία
εκτός εάν
λειτουργήσουν
με βάση τις δύο
θεμελιώδεις
αρχές καθâ όλη
τη διάρκεια των
στρατιωτικών
επιχειρήσεων:
ενότητα στα
σχέδια δράσης
και ενότητα
στην κοινή
διοίκηση. Η
κρισιμότερη
στιγμή της
επανάστασης θα
έρθει όταν η
αστική τάξη θα
επιτεθεί
ενάντιά της με
τις
οργανωμένες
της δυνάμεις.
Και αυτή η
κρίσιμη στιγμή
υποχρεώνει
τους
εργαζόμενους
να υιοθετήσουν
αυτή τη
στρατιωτική
στρατηγική.
Γι΄
αυτό, όσον
αφορά τις
αναγκαιότητες
τις
επιβαλλόμενες
από τη
στρατιωτική
στρατηγική και
επίσης από τη
στρατηγική της
αντεπανάστασης,
οι οπλισμένες
δυνάμεις της
επανάστασης
πρέπει να
βασιστούν σε
ένα γενικό
επαναστατικό
στρατό, με μια
κοινή διοίκηση
και σχέδιο
επιχειρήσεων.
Οι ακόλουθες
αρχές είναι
αυτές που
σχηματίζουν τη
βάση αυτού του
στρατού:
α)
ο ταξικός του
χαρακτήρας
β)
η εθελοντική
υπηρεσία (ο
εξαναγκασμός
θα
εξαφανιστεί
ολοκληρωτικά
από την
υπόθεση για
την
υπεράσπιση
της
επανάστασης)
γ)
ελεύθερη
επαναστατική
πειθαρχία (αυτοπειθαρχία)
(η εθελοντική
υπηρεσία και η
επαναστατική
αυτοπειθαρχία
είναι άριστα
συμβατές και
προσδίδουν
στον
επαναστατικό
στρατό
μεγαλύτερο
ηθικό απâ ό,τι
σε κάθε άλλο
κρατικό
στρατό).
δ)
η συνολική
υποταγή του
επαναστατικού
στρατού στους
εργάτες και
αγρότες, όπως
αυτοί
εκπροσωπούνται
από τις
εργατικές και
αγροτικές
οργανώσεις σε
όλη τη χώρα,
δημιουργημένες
από τις
καταπιεζόμενες
τάξεις στους
τομείς της
οικονομικής
και
κοινωνικής
ζωής.
Με
άλλα λόγια, το
όργανο της
υπεράσπισης
της
επανάστασης
υπεύθυνο για
τον αγώνα
ενάντια στην
αντεπανάσταση,
στα μεγάλα
στρατιωτικά
μέτωπα καθώς
και στα
εσωτερικά
μέτωπα (αστικές
συνωμοσίες,
προετοιμασίες
για
αντεπαναστατική
δράση), θα είναι
εντελώς κάτω
από τη
δικαιοδοσία
των
παραγωγικών
οργανώσεων των
εργατών και
αγροτών, στους
οποίους θα
υποταχθεί και
από τους
οποίους θα
λάβει την
πολιτική του
κατεύθυνση.
Σημείωση:
Ενώ θα πρέπει
να διοικηθεί
σύμφωνα με τις
ελευθεριακές
κομμουνιστικές
αρχές, ο
στρατός αυτός
δεν θα πρέπει
να θεωρηθεί ως
θέμα αρχής. Δεν
είναι παρά η
συνέπεια της
στρατιωτικής
στρατηγικής
στην
επανάσταση, ένα
στρατηγικό
μέτρο, το οποίο
οι εργαζόμενοι
είναι μοιραία
αναγκασμένοι
να δεχτούν από
την πραγματική
διαδικασία του
εμφυλίου
πολέμου. Αλλά
αυτό το μέτρο
πρέπει να
προσελκύσει
την προσοχή μας
τώρα. Πρέπει να
μελετηθεί
αρκετά
προσεκτικά
ώστε να
αποφύγουμε
κάθε
ανεπανόρθωτη
οπισθοδρόμηση
στο καθήκον της
προστασίας και
υπεράσπισης
της
επανάστασης,
οπισθοδρόμηση
τέτοια που κατά
τον εμφύλιο
πόλεμο μπορεί
να αποδειχθεί
καταστροφική
για την
κοινωνική
επανάσταση.
On to ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΣ
ΤΟΜΕΑΣ
Back to Index
Source: Workers
Solidarity Movement
Return to The
Nestor Makhno Archive
Other pages connected to this site:
Anarchist
Groups & Organizations
An
Anarchist Reader
L@
Pagin@ di nestor mcnab